Ukrayna’nın Rusya ile olan savaşını kazanması için ne gerekiyor? Uzmanlara göre Batı silahları ve siyasi irade

Sıcak bir Cumartesi öğleden sonra, Harkov’un kırık, hırpalanmış sokaklarında son zamanlarda olağanüstü bir manzara yarattı.

Kamuflaj ağları ve Ukrayna bayrakları ve flamalarla kaplı bir Rus T-80 ana muharebe tankı, yorgun alışveriş yapanların bir bakış atarak geçtiği bir mahalle bakkalının önünde parçalandı.

Tank komutanı “Rus çöpü” diye şaka yaptı.

Onu veya birimini teşhis etmediğimiz sürece konuşmaktan memnundu.

Ülkenin en büyük ikinci şehrini inatla savunan Ukrayna kuvvetleri tarafından bir ay önce ele geçirilen tankın yağ filtresi tıkanmıştı ve mürettebat, yerel depodaki tamircinin onları kurtarmasını beklerken aralıklı güneş ışığında uzanıyordu.

Sakallı, neşeli ama bitkin komutan, balistik güneş gözlüklerinin içinden tankın 125 milimetrelik topunun Ruslara nasıl geri çevrildiğini ve nihayetinde onları şehirden uzaklaştırmaya nasıl yardım ettiğini gördü.

Birçok Rus’u öldürdü, dedi gururla.

Komutan, Amerikan yapımı bir Abrams M-1 tankı veya hatta Kanada ordusu tarafından kullanılan türden bir Alman yapımı Leopard 2 için neler vermezdi, dedi.

Birçok yönden, sahne, Ukraynalıların savaşmak zorunda kaldıkları, hayatta kalmak için ihtiyaç duydukları şeyleri dilenmek, ödünç almak veya çalmak zorunda kaldıkları türden bir savaşın simgesiydi.

NATO içindeki ve dışındaki 40’tan fazla müttefikin askeri teçhizat taahhütlerini koordine etmeyi amaçlayan küresel bir temas grubu, Pazartesi günü Almanya’nın Ramstein kentindeki ABD hava üssünde ikinci kez bir araya geldi.

Rüzgara karşı dikkatli olun

Ukrayna ile müttefik dayanışması cilasına rağmen, ara sıra yüzeye çıkan bir alttan alta acılık var. Ukrayna Devlet Başkanı Volodymyr Zelensky’nin Mart ayı ortasında NATO liderlerine yaptığı sanal konuşmada ve yine son zamanlarda Dışişleri Bakanı Dmytro Kuleba’nın ABD medyasıyla yaptığı röportajlarda yaptığı açıklamalarda duydunuz.

İtki: ABD ve batılı müttefikler, Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’in Şubat ayında tam ölçekli işgal emri vermesinden aylar önce Ukrayna’nın talep ettiği gelişmiş askeri yardımı sağlasaydı, binlerce hayat kurtarılabilirdi.

ABD’nin eski Ukrayna büyükelçisi John Herbst, yanılmadıklarını söyledi.

“Çok basit,” dedi. “Batı yardımı, özellikle ABD yardımı, Ukrayna için gerekliydi, ancak yavaş oldu. Tedbirli, aşırı temkinli oldu. Ve göndermemiz gerekeni, göndermemiz gereken zamanda gönderseydik, Ukrayna’nın pozisyonu olurdu. daha güçlüydü.”

Ölümcül yardım gönderen son batılı ülkelerden biri olan Kanada, bu anlamda eleştiriden kaçamaz. Kiev’in silah ve mühimmat talebi, Rus birlikleri sınırı geçmeden aylar önce Ottawa’da “inceleniyordu”.

31 yıl boyunca ABD Dışişleri Bakanlığı’nda dış hizmet görevlisi olarak görev yapan ve şu anda Atlantik Konseyi’nin Avrasya Merkezi’nin kıdemli direktörü olan Herbst, “Kanada, tıpkı Amerika Birleşik Devletleri gibi şaşırtıcı derecede çekingen ve geç kaldı” dedi.

Kanada’daki büyük Ukraynalı diaspora nüfusu ve Ukrayna’daki askeri eğitmen olarak lider rolü göz önüne alındığında, “Kanada’dan daha fazlasını beklersiniz, ancak Biden İdaresi’nden daha iyi olmadılar, hatta belki de daha da kötüsü,” diye ekledi Herbst. “NATO’nun önde gelen müttefikleri arasında güç ve vizyon gösteren tek ülke İngiltere oldu”

Ocak ayının sonlarında, Başbakan Justin Trudeau Ukrayna’ya ölümcül olmayan yardım sözü verdiğinde, Kanada’nın Rusya’ya Ukrayna’yı işgal etmesi için herhangi bir bahane vermek istemediği için ölümcül silahlar göndermediğini söyledi.

Stok Almak

Peki, Ukrayna ne kadar kötü hırpalandı?

Güvenilir resmi rakamlara ulaşmak zor ve üçüncü taraf tahminleri çılgınca değişiyor. Zelensky, Pazar günü yaptığı açıklamada, ender bir netlik anında, Donbas’ta her gün 100 kadar Ukraynalı askerin öldüğünü ima etti. Birkaç hafta önce CNN’e ülkeyi savunurken 3.000 kadar askerin öldürüldüğünü söyledi.

2014 yılında Kırım’ın Rusya tarafından ilhak edilmesinden bu yana Ukrayna’ya 39 ziyaret gerçekleştiren ve sekiz yıllık savaş konusunda en önde gelen batılı uzmanlardan biri olarak kabul edilen Potomac Vakfı başkanı Phillip Karber’i asıl meşgul eden maddi kayıplar.

Hesaplarını köklü askeri formüllere ve son üç ayda tanık olduğu şiddetli çatışmalara dayanarak yaptı.

24 Şubat Rus işgalinden bu yana Karber, Ukrayna’nın tanklarının yarısından biraz daha azının yok edildiğine veya hasar gördüğüne inanıyor; Ordunun Sovyet dönemi zırhlı personel taşıyıcılarının neredeyse üçte ikisi harap oldu ve ordunun topçu parçalarının dörtte birine kadarı harap oldu.

Ukrayna savunma bakanlığı, operasyonel güvenlik nedenleriyle Karber’in tahminlerinin ne kadar yakın olabileceğini ona veya CBC News’e teyit etmeyecek.

Bununla birlikte, Ukrayna’nın ağır silah ve teçhizata yönelik ricalarının daha iyi anlaşılması ve acilen takdir edilmesi, böylesine sert bir zemine karşıdır.

Ukrayna hükümetine farklı seviyelerde sessizce tavsiyelerde bulunan birkaç batılı askeri uzman, yetkililerin askeri teçhizat listelerini sağlamak dışında nasıl isteksizce bilgi paylaştığını özel olarak belirttiler.

NATO’dan çok NATO

Rus işgalinin vahşeti, dehşeti ve vahşeti kendini gösterdiğinde, batılı hükümetler kısıtlamalarını bıraktılar ve çeşitli fazlalık askeri ağır askeri teçhizatı göndermeyi kabul ettiler. Boru hattını dolduruyorlar, boşlukları doldurmayı ve -önemli ölçüde- karmaşık bir tedarik ve yedek parça zincirinin yanı sıra farklı, genellikle özel eğitim ihtiyaçlarıyla gelen karmakarışık bir ekipmanla donatılmış bir ordu yaratmayı teklif ediyorlar.

Karber, “Böyle bir sistem bolluğu olduğunu biliyorsunuz,” diyen Karber, “Yarısı bir şaka olarak gülüyorum ama aslında durum ciddi. Ukrayna, diğer NATO ülkeleriyle diğer ülkelerden daha fazla standartlaştırılmış, daha farklı NATO silahlarına sahip olacak. NATO’nun.”

Ukraynalılar için en kolay entegrasyon, T-72 tankları ve erken BMP piyade savaş araçları sağlayan Polonya da dahil olmak üzere diğer eski Varşova Paktı ülkelerinden bağışlanan Sovyet dönemi ekipmanıdır. Ukraynalı askerler araba kullanmayı ve onlarla savaşmayı biliyor.

Daha zor olacak olan, Fransız mobil topçu silahları, Norveç hava savunma füzeleri, Avustralya M-113 paletli zırhlı personel taşıyıcıları veya Kanada ve Amerikan M-777 yedekli obüsler gibi daha yüksek teknolojili batı ekipmanlarını entegre etmek. Hepsinin farklı tedarik ihtiyaçları ve çalışmaya başlaması aylar sürebilecek eğitim setleri vardır.

Bunların hepsi Ukrayna’nın çizgiyi korumasına, savaşta kalmasına ve savaşı kaybetmemesine yardımcı olacak.

Kaçarken yeni bir ordu kurmak

Ancak kaybetmemek zaferden farklıdır ve Karber, kazanmak için Ukrayna ordusunun bölgeyi geri almak için tiyatro çapında büyük bir karşı saldırı yürütmesi gerektiğini söyledi.

Bunu yapmak için, daha modern batı askeri araçlarıyla donatılabilecek ve donatılması gereken, stratejik olarak istihdam edilen tamamen ayrı bir ordu grubu oluşturmak zorunda kalacaklarına inandığını söyledi.

Amerika Birleşik Devletleri, yakın zamanda emekliye ayrılan mevcut cephaneliğinden, Ukraynalıları yüzlerce M-1 Abrams tankı, Bradley piyade savaş aracıyla donatabilir – savaş alanındaki dengeyi Ukraynalılar lehine çevirmeye yetecek kadar.

Karber, “Sistemler var mı? Ve önemli sayıda mevcut ve ABD’de veya NATO ülkelerinde veya potansiyel bağışçı ülkelerde şu anda aktif olarak kullanılmıyor mu? Cevap evet,” dedi.

Gelgiti döndürmenin diğer önemli anahtarı hava gücüdür. Karber, kısa süre önce emekliye ayrılan Amerikan F-16 avcı uçaklarının ve yeterli gövde ömrüne sahip AH-64 Apache saldırı helikopterlerinin kullanıma sunulabileceğini ve herhangi bir olası büyük ölçekli karşı saldırı için gerekli olacağını söyledi.

Karber, Ukrayna’nın böyle bir güç inşa etmesine yardımcı olmak için NATO müttefiklerinin siyasi iradesini alacağını da sözlerine ekledi.

Bir yıpratma savaşından kaçınmak

ABD Ordusu’ndan emekli korgeneral Ben Hodges, bir tür büyük karşı saldırı olmaksızın, iki ülkenin karşılıklı darbelere indirgeneceğini söyledi.

ABD Savunma Bakanı Lloyd Austin’in kısa süre önce Ukrayna’nın savaşı “kazandığından” bahsettiğine dikkat çeken Hodges, “Ukrayna’nın sonunda kazanacağına inanıyorum ve bu kelimeyi bilerek kullanıyorum” dedi. “Biliyorsunuz, Irak ve Afganistan’da 20 yıldır, hiçbir yönetimin kazanmak kelimesini kullandığını duymadım. Her zaman, bilirsiniz, işleri daha iyi hale getirmekti, teröristler için güvenli bir sığınak yoktu, ama yani, hayır, kimse konuşmuyordu. kazanmakla ilgili.”

Rusya’nın Ukrayna’nın doğusunda bir yıpratma savaşını seçtiğini söyledi. Hodges, Moskova’nın büyük bir saldırı başlatma kapasitesine sahip olmadığına ve uluslararası yaptırımların Rus savunma sanayisine zarar vermesi nedeniyle yaz sonunda savunmasız hale gelebileceğine inanmadığını söyledi.

“Bu yüzden, eğer onlara tavsiyede bulunsaydım, Ukrayna’nın bu yeni teçhizatla, yeni birliklerle, onları eğiterek, onları istihdama hazırlayarak, Ağustos ayının sonunda bir karşı saldırıda yapacakları şeyin bu olacağını düşünüyorum. Eylül başı,” dedi Hodges.

Hem Hodges hem de Karber, Ukrayna birliklerinin Rus güçlerini hem Kiev’den hem de Kharkiv’den uzaklaştırma konusundaki son ilerlemeleriyle müttefiklerin yanlış bir güvenlik duygusuna kapılmamasının önemli olduğunu söylüyor.

Ukraynalılar işgalcileri her iki şehrin kapılarında durdurup onlara Karber’in dediği gibi “gerçekten çok kanlı bir burun” verirken, gerçek şu ki – sonunda – Rusya, güçlerini çiğnemek yerine bölgeyi terk etmeyi seçti. Daha ileri.

Harkov’un dışında, son birkaç gündür, Ukraynalıların geri aldığı bazı köyler için hala uzaklardan gelen topçu ve tahterevalli muharebeleri var.

Kharkiv caddesinin bir köşesinde yakaladığı demir canavarın üzerinde oturan Ukraynalı tank komutanı görünüşte kaygısızdı.

Bir tercüman aracılığıyla “Geri gelmeye çalışırlarsa boğazlarını keseriz” dedi.