Silahla yaralanan Ukraynalı genç, Rus saldırısı sırasında 4 kişiyi emniyete aldı

“Sadece ilerlemek için bir kararlılık vardı.”

Vaftiz annesiyle birlikte saklanmayı ve kendi cemaati Komyshuvakha yakınlarındaki amansız barajı beklemeyi planlayan Chernichenko, iki adam bir saldırıda yaralandıktan ve onları hastaneye götürecek birine ihtiyaç duyduktan sonra kaçtı.

1 Mayıs’taki dramatik kaçışı, Rus kuvvetlerinin Donetsk ve Luhansk’ın daha büyük bir bölümünü ele geçirmeyi ve belirsiz sayıda Ukraynalı savaşçının kaldığı Mariupol’un tam kontrolünü ele geçirmeyi hedefledikleri Ukrayna’nın doğu Donbas bölgesine saldırılarını hızlandırmalarıyla geldi. Azovstal çelik fabrikası.

Cumartesi günü, Ukraynalı yetkililer tüm kadınların, çocukların ve yaşlıların genişleyen Sovyet döneminden kalma çelik fabrikasından tahliye edildiğini doğrularken, Ukrayna’nın doğusundaki kuşatma altındaki bölgelerden diğer sakinler yakın savaş bölgesinin dışına batıya zorlu yolculuklar yapmaya devam ediyor.

Kurtarma görevi

Chernichenko CBC’ye bombalı saldırıyı duyduktan sonra evinden iki adamın şarapnel yaralarıyla yaralanmış halde yattığı yere bisikletle gittiğini söyledi.

Çıkan kargaşada, erkeklerin yaklaşık bir saatlik sürüş mesafesindeki Bakhmut’taki hastaneye gitmeleri gerektiğine karar verdi. Yaralılardan birinin onları oraya götürebilecek bir arabası vardı, ancak yakınlardaki şiddetli çatışmalar nedeniyle kimse araba kullanmak istemedi.

Böylece Chernichenko direksiyona geçti.

Yaralanan iki kişi, eşlerinden biri ve navigasyona yardım etmeyi teklif eden başka bir adamla birlikte arabaya bindi.

Mayınlardan kaçınmak için sürüş

Köyden çıkarken bir köprünün altından geçtiklerini ve birkaç yüz metre önünde, içinden geçmesi gereken “satranç taşları” gibi oturan mayınlar gördüğünü söylüyor.

Daha ileride, bir direk ikiye bölündü ve yarılardan birinin yanında bir kadın cesedi yatıyordu.

Araba kullanmayı zaten bilen Chernichenko, bir köşeyi döndüklerinde, kendisi ve yolcularının aniden Rus güçlerinin ateşi altında kaldığını söylüyor.

O da vuruldu, araba da. Yeniden çalıştırmadan önce motoru kısa bir süre durdu.

Bacakları kanayan ve ayaklarından yayılan ağrıyla rahatladı, yolculuğun 20. dakikasında kontrolü ele alan ve herkesi hastaneye götüren Ukraynalı askerlere rastladılar.

Chernichenko’ya en az dört kurşun isabet etmişti ve sol ayağındaki bebek parmağı kopmuştu.

Hikayeyi hastane yatağından yeniden anlatırken, kendinden emin ve harekete geçmekten başka seçeneği olmadığı konusunda kendinden emin bir şekilde konuşuyor.

15 yaşında, yıllarını kendine bakmakla geçiren birinin imajını yansıtır.

Ancak bir doktor gelip bandajlarını değiştirmesi gerektiğini söyleyince, gitmek istemediğini haykırıyor.

Başka bir odaya götürüldüğünde çığlıkları hastanenin koridorundan duyulur.

Lviv’deki St. Nicolas Çocuk Hastanesi travma bölümü başkanı Dr. Halyna Hachkeviç, “Bu korkunç,” dedi.

“İnsanların acısını görmek.”

Chernichenko, 8 Nisan’da annesiyle birlikte Kramatorsk’tan kaçmaya çalışan ve en az 59 kişinin ölümüne neden olan bir füzeyle aynı odayı paylaşıyor.

Patlamada kız yaralandı, annesi hayatını kaybetti.

Hachkeviç, ekibinin her hafta savaş bölgesinden yaklaşık 12 pediatrik hasta aldığını söylüyor. Gördükleri en küçüğü sadece dokuz aylık.

Lviv’de ABD ve İtalya’dan yabancı doktorlar ameliyatların yapılmasına yardım etmek için geldiler, ancak ön cephedeki topluluklarda doktorlar ve tıp eğitimi olmayanlar hastane binaları saldırıya uğrarken bakım sağlamak için mücadele ediyor.

Hastane kuşatma altında

Savaştan önce 35 yaşındaki Kostiantyn Sokolov, ekipman tedarikinin yönetilmesine yardım ettiği Azovstal çelik fabrikasında çalışıyordu, ancak 24 Şubat’ta Rus kuvvetleri ülkeyi işgal ettiğinde, Mariupol’da annesinin çalıştığı bir doğum hastanesine taşındı. doktor olarak

Kendisi ve ailesi kaçmak zorunda kalmadan önce orada yaklaşık iki ay geçirdi.

Hastane defalarca saldırıya uğradı. Tıp eğitimi olmayan Sokolov, jeneratörler için dizel sağlamak için çalıştı, insanları sedyelerde taşıdı ve doktorların ameliyat yapabilmesi ve bebek doğurabilmesi için ışıkları tuttu.

Mariupol’daki başka bir doğum hastanesi 9 Mart’ta bombalandığında Sokolov, yardıma ihtiyacı olan çok sayıda hastanın geldiğini söyledi.

O ve ailesi, mümkün olduğu kadar Mariupol’da kalmak istediler, ancak şu anda liman kentini kontrol eden Rus kuvvetleri tarafından ayrılmaları gerektiği konusunda uyarıldılar.

Bir hafta önce geldiği Lviv’de uzun bir gaz hattına park ederken CBC’ye, “Taktik ekip bize tahliye etmemizi, yoksa idam edileceğimizi söyledi” dedi.

19 Nisan’da Mariupol’dan ayrıldıklarında arabalarının ateş altında kaldığını söylüyor.

“Tanrıya şükür, çok iyi nişanlanmış bir keskin nişancıları yok” diye şaka yaptı.

Filtrasyon kampı

Rus kontrolündeki bir dizi kontrol noktasından ve sözde bir filtreleme kampından geçtiler, burada telefonu arandı ve Ukrayna ordusuyla veya ülkenin güvenlik servisleriyle herhangi bir bağlantısı olup olmadığı sorgulandı.

Doktor olan annesiyle seyahat ettiği için onun yaşındaki çoğu erkekten çok daha az olduğunu söylüyor.

Ailesi yerleştikten sonra, savaşa katılacağını söylediği Doğu Ukrayna’ya dönmeyi umuyor.

Lviv’deki hastanede, Chernichenko onu neyin beklediğinden emin değil.

Koltuk değnekleriyle kısa bir mesafe yürüyebilecek olsa da, hastaneden taburcu edinceye kadar günler hatta haftalar alacak ve Donetsk’teki köyüne dönmenin çok güvensiz olacağını biliyor.

Şimdi en iyi seçeneğinin, Lviv treninde tanıştığı, Chernichenko’ya bir numara veren ve hastaneden çıktığında ona bakmasını teklif eden bir hemşireyle temasa geçmek olduğunu söylüyor.

“Savaş bu hayatta olabilecek en kötü şey” dedi.

“Kimseyi suçlamamın bir anlamı yok. Sadece bir kişiyi suçlayabilirsin ve bu [Russia’s] Devlet Başkanı.”