Rus saldırılarında yaralanan Ukraynalılar, yaralılar ve sevdiklerinin anılarıyla boğuşuyor

“[He] geliyordu, ama başaramadı. Sairova, Ukrayna’nın kuzeybatısındaki Lviv kentindeki bir hastane odasından CBC News’e verdiği demeçte, beş saniyeye daha ihtiyacı vardı.

Yavaşça konuştu, o anın acısı hala tazeydi.

Yarı yarıya molozun altına gömülen Sairova, yardım için seslendi, “Ama birinin beni duyması iki saat sürdü. Komşu evlerden insanların beni kazması altı saat sürdü.”

Bunun nedeni, bacağının beton bir levhanın altında kalmasıydı. Komşular, etrafına bir ip bağladılar ve betonu çıkarmak için bir araba kullandılar.

Sairova’nın bacağı atelli, üç yerinden kırılmış ve ameliyatı bekliyor. Doktoru tekrar yürüyeceğini söylüyor ama kalbi paramparça.

“Bir saniyede her şeyimi kaybettim: annemle babamı, kocamı. Ve iki gün sonra kız kardeşim ve kocasının da bahçelerinde öldüğünü öğrendim” dedi gözyaşları içinde.

İZLE | Olga Sairova ve Lesia Bondarenko, kalp acısı ve hayatta kalma hikayelerini paylaşıyorlar:

Ukrayna’daki savaşta kaybedilenlerin ve hayatta kalmanın yürek burkan hikayeleri

Olga Sairova kocasını ve ebeveynlerini bir Rus füze saldırısında kaybetti ve Lesia Bondarenko dokuz aylık bebeğiyle kaçarken bombardımandan kıl payı kurtuldu. 3:56

Sairova, sevdiklerini molozların altında bırakmak zorunda kaldı, çünkü cesetlerini çıkarmanın bir yolu yok dedi.

Beş gün daha Mariupol’da kaldı, ancak ardından bombalama tekrar yoğunlaştı ve mahalledeki evler yanıyordu.

“Komşuların arabalarından biri hala sağlamdı, [so] girdik ve çıktık.”

Rusya’nın Ukrayna’yı işgali başlayalı bir aydan fazla oldu ve Rusya beklenmedik şekilde sert bir direnişle karşılaşsa da askeri harekatı devam ediyor.

Associated Press’e göre, Rusya Salı günü başkent Kiev ve Çernihiv çevresindeki bölgelerden askerlerini çekeceğini açıkladıktan sonra, Ukraynalı yetkililer Rus güçlerinin Çarşamba günü oradaki bombardımanı iki katına çıkardığını bildirdi.

Amansız bombardıman, Ukraynalı sivilleri cezalandıran bir bedele neden oldu.

Çatışmada genellikle ölülere vurgu yapılırken, yaralılar yalnızca yaralarının yükünü değil, tanık oldukları şeylerin ve kaybettikleri sevdiklerinin hatıralarını da taşırlar.

Ucu ucuna kaçmak

Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Yüksek Komiserliği (OHCHR) bu hafta rapor edildi Ukrayna’da bir ay süren çatışmalarda 1.179 sivil öldü ve 1.860 sivil yaralandı, ancak sayısı bilinmeyen sayısız sivil daha var.

BM Mülteciler Yüksek Komiseri Filippo Grandi, 10 milyon kişinin ülke içinde veya dışında yerinden edildiğini ve bazılarının ciddi şekilde yaralandığını söyledi.

Birçoğu Lviv’de sona erdi. Şehir, bombalama nedeniyle sivil mülkte herhangi bir tahribat görmedi – orada meydana gelen hava saldırıları nadirdi ve yakıt depolarını ve orduya bağlı endüstriyel binaları hedef aldı.

Sairova gibi Lesia Bondarenko da Lviv’de iyileşiyor. İşgalin başlangıcında başkent Kiev yakınlarındaki bir kasaba olan Hostomel’den kıl payı kaçmasının sonucu olarak bir parmağını kaybetti ve sol eli ve bileği sıkıca bandajlandı.

Bombardıman savaşın başlarında başladığında, Bondarenko dokuz aylık kızı Kira’yı aldı ve terörden kaçan diğerleriyle birlikte bir araca atladı.

Bir kontrol noktasının yakınında, arabaları bombalandı ve sürücü ve arkadaşı öldü. Bondarenko bebeğini bir koluna aldı ve arkadaşının üç yaşındaki çocuğunun arabadan kaçmasına yardım etti.

Bondarenko yol boyunca koştu, panikledi ve ağır kan kaybetti. Sol eli şarapnel tarafından delinmişti, yara neredeyse bileğini kesiyordu.

Lviv’de aileyi yanına alan bir yabancının evindeyken CBC’ye verdiği demeçte, “Çok korktum – hayal bile edemezsin. Titriyordum, çocuklarım için korkuyordum” dedi.

“Aman Tanrım, bu son mu?” diye düşünüyorsunuz.

Başka bir sürücü Bondarenko’yu ve çocukları alıp Hostomel’deki bodrum katında sığındıkları bir eve geri getirdi.

Evde bulunan bir hemşire Bondarenko’nun bileğini sardı, ancak ona çok fazla kan kaybettiğini ve tıbbi yardım olmadan ölebileceğini söyledi.

Hostomel’de başka bir yerde bombardımana tutulan ve ambulansların yavaş geldiği kocasına atıfta bulunarak, “Bilincimi kaybediyordum ve dua ediyordum: ‘Artem… en azından kızımızı kurtarın'” dedi.

Bir Facebook gönderisinde, Artem Kariev acil servisleri karısına ve çocuğuna ulaşması için uyardı ve sonunda ona ulaşabildi.

Kariev, “Onu bulduğumda yüzü bembeyazdı. Ona sarılmak istedim ama ona sarılırsam çığlık atmaya başlayacağını biliyordum” dedi.

‘Hiçbir şey bırakmadılar’

Lviv’de bir cerrah olan Dr. Yuri Vovchko, şarapnel ve mayınlardan kaynaklanan savaş yaralarının korkunç olduğunu söylüyor.

“Bu yaraların büyük bir hasarı var – yırtılmış ve ezilmiş yumuşak doku” dedi. “Ve bu yaralar da enfekte, bu yüzden iyileşmesi çok daha uzun sürüyor.”

Ancak psikolojik yaraların üstesinden gelmenin daha da zor olduğunu kabul ediyor.

Vovchko, “İnsanlar kendilerini toplamaya, daha sakin ve daha organize olmaya başlıyorlar” dedi, “ama ruh halleri hala çok depresif, çünkü hiçbir şeyleri kalmadı. Evleri yıkıldı ve genellikle akrabaları ve başka hiçbir şeyleri kalmadı. “

Sairova’nın deneyimi onu kızdırdı. “Kutsal ve sevgili olan her şeyin yok edilmesi hakkında ne düşünebilirsiniz?”

Bondarenko, parmağını kaybetmenin yanı sıra elindeki kemikleri ve tendonları onarmak için birden fazla ameliyata ihtiyaç duyacak. Güçlü bir inancı var ve Tanrı’nın onu kurtardığına inanıyor.

Kariev, ölümle yüz yüze olmalarına rağmen, Ukraynalıların Rusya ile savaşta galip gelebileceğini söylüyor.

Kariev, “Kesinlikle kazanacağız” dedi. “Çünkü [Russian President Vladimir] Putin bir terörist. Askerlerle savaşmıyor; kadınlar ve çocuklarla kavga ediyor.”

Bondarenko ve Kariev, CBC’ye yapağıya hala küçük şarapnel parçaları sıkışmış pembe bir bebek battaniyesi gösterdi. Araba çarptığında Kira’nın etrafına sarılmıştı.

Çocuğun ayağına gömülü şarapnel parçaları var, belki de sonsuza kadar – bir savaş bebeği için korkunç bir tılsım.