Dul, Ukrayna’daki evini yok eden hayatta kalan füze saldırısını anlatıyor

Rus füzesi, Vera Kosolopenko’nun küçük evini, İncil’i ve rahmetli kocasından değer verdiği diğer tüm değerli hatıraları tüketen ateşli bir odun yığınına dönüştürdü.

Cumartesi günü, füze tarafından yıkılan evin için için yanan kalıntılarının yanında dururken, “Beni ona bağlayan her şeyi kaybettim,” diye ağladı. “Elimde kalan tek şey mezar taşına kazınmış portre.”

Kuzeydoğudaki Bezruky köyünde yaşayan 67 yaşındaki ufak tefek dul, hayatta olduğu için şanslı.

Füze çatıya çarptığında o ve iki arkadaşı evin içinde çay içiyordu.

“Çok hızlıydı” dedi. “Korkunçtu.”

Köylüler, füzenin, 24 Şubat’ta Moskova’nın işgalinde ülkenin en büyük ikinci şehrini ele geçirmeye çalışan Rus güçlerini Ukrayna birliklerinin sürdüğü Harkov’un 26 kilometre kuzeyindeki yapraklı mezraya hızlı bir şekilde art arda isabet eden beş füzeden biri olduğunu söyledi.

Köy top ateşi ile vuruldu ama işgal edilmedi

Ruslar, Rusya sınırına sadece 17 kilometre uzaklıkta bulunan Bezruky’yi işgal etmedi. Ancak köylüler, güçleri yaklaşık iki haftalık Ukrayna karşı saldırısı tarafından geri itilmeden önce ara sıra dar toprak yollarında devriye gezmek için araçlar gönderdiler.

Savaş başladığından beri Bezruky, evlerin çoğunu yok eden veya hasara uğratan neredeyse sürekli top ateşine maruz kaldı. Roket ve bomba kraterleri, şeritlerini ve köye giden tekerlek izi çakıllı yolu, kenarlarındaki ağaçlarda ara sıra görülen bir hendek ve sığınakla süslüyor.

Reuters’in ziyareti sırasında iki ordu topçu düellosu yapıyordu. Yakınlardaki Ukrayna silahlarından yüksek, gırtlaktan gümbürtüler yükseldi; Boğuk gümbürtüler, uzaktaki Rus mevzilerini işaret ediyordu ve bu, güneye giden birkaç mermiyi doğrudan tepeden ıslık çalarak gönderdi.

Bezruky gibi sayısız Ukrayna köyü, nükleer silahlı Rusya’nın Ukrayna’nın güvenliğine yönelik bir tehdidi ortadan kaldırmak için başlatmak zorunda kaldığını iddia ettiği işgalle paramparça oldu.

Ukrayna ve onun yabancı destekçileri, Kremlin’in milyonlarca kişiyi yerinden eden ve şehirleri ve kasabaları harabeye çeviren sebepsiz saldırganlık savaşında binlerce insanın öldüğünü söylüyor.

Kuzeydoğudaki Sumy kentinden gelen beş çocuk annesi Kosolopenko, 2001 yılında merhum kocasıyla birlikte akrabalarının olduğu köye taşındı. İki yıl önce öldü.

Savaş başladığından beri ne elektrik ne de tüplü gaz var. Çoğunlukla insani yardımlarla ve arka bahçesinde, birkaç tuğla ve metal levhadan oluşan derme çatma bir fırının altında yanan bir ateşte pişirdiği birkaç tavuğun sağladığı yumurtalarla yaşadı.

Kosolopenko, füzenin Cuma günü sabah 9’da düştüğünü söyledi. Dar arka bahçesindeki ahşap bir depoyu tutuşturan alevli kırıklardan oluşan bir yağmurda çatısını alevler içinde bıraktı.

“İndiğinde büyük bir patlama duyduk ve tüm camlar paramparça oldu” dedi.

Yakınlara ikinci bir roket isabet ettiğinde, o ve arkadaşları evinin yan tarafında kazılmış tuğla kaplı bir mahzene kaçtılar.

Kosolopenko, 40 yaşındaki Kharkiv’li arkadaşı Alla Bazarnaya, “Çayını yanına aldı ve içinde bir kitap olan plastik bir poşet aldım ve mahzene koştuk” dedi.

Bazarnaya, Kosolopenko’nun felç tedavisi gördüğü Kharkiv’deki bir hastanede arkadaş olduktan sonra Ocak ayında Kosolopenko’ya taşındığını söyledi.

Bazarnaya, “En önemli şey, Tanrı tarafından bağışlandığımı ve kilere kaçmamız gerektiğini hissettim.” Dedi.

Çift ortaya çıktığında çatı, ikinci kat ve kiler yanıyordu.

Komşular yangını kovalarla söndürmeye çalıştı

Kosolopenko, komşuları su dolu kovalar ve diğer konteynerler evine koşarken yakındaki bir itfaiyeyi aradığını söyledi. Alevleri söndüremediler.

“İtfaiyeciler bombardıman olduğunu ve buraya gelemeyeceklerini söyledi” dedi. “Altı saat sonraya kadar buraya gelemediler. Daha erken yapsalardı, ikinci kattaki yangını söndürüp zemin katı kurtarabilirlerdi.”

Alevler evini ve deposunu ateşle kararmış kabuklara çevirdi ve arka bahçeyi kömürleşmiş moloz ve külle kapladı. Sadece cüruflu ve tuğla duvarlar ayakta kalmıştır.

Kosolopenko, aile fotoğrafları ve kocasının babasına ait olan İncil dahil her şeyi kaybettiğini söyledi.

“Bu benim için çok acı verici” diye ağladı. “Bu evi nasıl yeniden yapacağımı bilmiyorum. Burayı çok sevdim.”