‘Bizim için bir gelecek yok’: Hindistan’da Rohingya mültecilerine çok az koruma verildi

Hindistan’ın başkentinin güneydoğu kesimindeki derme çatma kampta ağır adımlarla yürüyen Muhammed Salimullah’ın üzerindeki sıcaklık artıyor. Myanmar’ın Rakhine eyaletindeki bir şiddet kampanyasından kaçtıklarından beri 10 yıldır ailesinin evi burası.

36 yaşındaki Salimullah, “Ülkemizden ayrılıp Hindistan’a gelip bu belirsiz koşullarda yaşamayı asla hayal etmemiştik. Myanmar’da baskı altında yaşıyorduk. Burada özgür bir hayat yaşadığımızı söyleyebilirsiniz – ama şuna bakın. bizim durumumuz.”

İki çocuk babası, komşusunun ağlayan yürümeye başlayan çocuğunu almak için eğildi ve Myanmar’ın zulme uğrayan Rohingya Müslüman azınlığına ait 50’den fazla ailenin Yeni Delhi’deki doğaçlama mülteci yerleşiminin berbat koşullarını CBC’ye anlatırken onu yatıştırdı.

Kamp, eski çarşaf artıkları, yırtık muşambalar, bambu çubuklar ve yetişkinlerin bulabileceği her şeyle birlikte Arnavut kaldırımlı çadırlardan oluşuyor. Akan suyu yoktur, yalnızca kesintili elektrik vardır ve elementlere karşı çok az koruma vardır.

Salimullah, “Gençlerimiz ishal ve sık sık kusma şikayeti yaşıyor” diye devam etti. “Çocuklarımızın geleceği karanlık”

Aynı zamanda tehlikelidir. Derme çatma kamp 10 yıldır Delhi’nin Kalindi Kunj bölgesinde bulunuyor, ancak sayıları 2017’de arttı. Bu, yüz binlerce Rohingya’nın Myanmar’da Birleşmiş Milletler’in “etnik temizliğin bir ders kitabı örneği” olarak tanımladığı acımasız bir askeri baskıdan kaçtığı zamandı. Bangladeş ve Hindistan gibi komşu ülkelere geçti.

Delhi kampında yaşayan 250’den fazla kişi, Birleşmiş Milletler tarafından keyfi gözaltılara karşı koruma sağlamak amacıyla verilen resmi mülteci statü kartlarını taşıyor. Ancak bu Hintli yetkililer için çok az şey ifade ediyor.

Hindistan hükümeti Rohingyaları “yasadışı yabancılar” olarak görüyor ve yetkililer, ordunun Şubat 2021’de iktidarı ele geçirmek için ülkeyi daha fazla şiddete sürükleyen bir darbe düzenlemesinden sonra bile mültecileri Myanmar’a sınır dışı etmek istediklerini defalarca belirttiler.

Büyük bir vatansız nüfus

Çarşamba günü, BM’nin Myanmar’daki insan hakları özel raportörü Tom Andrews, uluslararası kuruluşun insan hakları konseyine, ordunun kontrolü ele geçirmesinden bu yana ülkedeki 54 milyon insanın koşullarının “kötüden daha da kötüye” gittiğini söyledi.

Onlara karşı bir soykırım kampanyası başlatıldıktan beş yıl sonra, Rohingyalar her gün ayrımcılık, baskı ve insan hakları ihlalleriyle karşı karşıya kalmaya devam ediyor” dedi.

BM, Rohingya Müslümanlarını hem dünyanın en çok zulme uğrayan azınlığı hem de dünyanın en büyük vatansız nüfuslarından biri olarak görüyor, kendi ülkelerinde on yıllardır vatandaşlıktan mahrum bırakılıyor.

Tahminler büyük farklılıklar gösteriyor, ancak insan hakları grupları Hindistan’da en az yarısı BM İnsan Hakları Komisyonu’na mülteci olarak kayıtlı yaklaşık 40.000 Rohingya olduğuna inanıyor.

Hindistan’dan tahliye tehdidi geçen ay, üst düzey bir federal bakanın Delhi’de yaşayan mültecilere barınma sağlanacağını tweet atması üzerine yeniden alevlendi, ancak kendi hükümetinin bu teklifi saatler sonra reddetmesi gerekiyordu.

İktidardaki Bharatiya Janata Partisi (BJP) hükümeti, Rohingya Müslümanlarının yasadışı göçmen olarak kabul edildiğini yineledi ve sınır dışı edilmek üzere gözaltı merkezlerine taşınmaları gerektiğini belirtti.

Aynı gün, 17 Ağustos’ta partinin ulusal sözcüsü Gautav Bhatia, Rohingyaları “ulusal güvenliğe tehdit” olarak nitelendirdi ve Başbakan Narendra Modi hükümetinin “ulusal güvenlikten taviz verilmeyeceğine dair net bir politikası olduğunu” söyledi. “

İZLE | Hindistan, Delhi’deki Rohingya mültecileri, kovulacaklarından korkuyorlar:

2017’de Myanmar’da yaşanan şiddetin ardından Salimullah, toplumu adına Hindistan Yüksek Mahkemesi’ne başvurarak Rohingyaların Myanmar’a geri gönderilmeleri halinde hayatlarının tehlikede olacağı gerekçesiyle ülkede kalmayı hak ettiğini savundu. Nisan 2021’de reddedilerek Hindistan hükümetinin gözaltı ve sınır dışı etmeyi seçmesinin önünü açtı.

Henüz 17 yaşında olan ve beş yaşındayken Hindistan’a gelen Abdul Karim, korkuyla karışık bir çaresizlik duygusunun Delhi kampına nüfuz ettiğini söyledi.

CBC’ye verdiği demeçte, “Tüm yolculuğum, tüm hayatım bir mülteci olarak geçti. Bu yüzden çok kötü hissediyorum. Ve bence bizim için bir gelecek yok.”

“İnsanlarımız ne zaman iş bulmaya gitseler reddediliyorlar çünkü [are told]’Hintli değilsin ve belgen yok, bu yüzden sana iş sağlayamıyoruz.'”

güvenlik soruları

Karim’in hissettiği ayrımcılık, ebeveynleri ve beş ve yedi yaşlarındaki iki küçük kardeşi ile komşu bir çadırda yaşayan 20 yaşındaki Mizan’ı da üzüyor.

Birçoğu yıllardır Hindistan’dayken ve sadece barış içinde yaşamak isterken, yerel liderlerin Rohingya mültecilerinden “terörist” veya “isyancı” olarak bahsetmesini duymanın üzücü olduğunu söyledi.

Mizan her zaman doktor olmayı hayal etmiştir, ancak Hindistan’da vatandaşlık belgeleri veya güvenlik duygusu olmadan bu hayalin asla gerçekleşmeyeceğini biliyor.

20 yaşındaki genç, “En büyük mücadelelerden biri, kazanmaya ve geçinmeye başlar başlamaz yangın çıkması gibi olaylarla karşılaşmamızdır” dedi. 2018 ve 2021’de gece başlayan ve kampı delip geçen, ailesinin çadırını ve diğerlerini yok eden yangınlardan bahsediyordu.

“Okul ödevim, notlarım, kitaplarım hepsi yok edildi.”

Buna “ruh kırıcı” dedi, çünkü o ve ailesi Hindistan’da hayatın çok daha iyi olmasını bekliyordu.

Ülke, mültecilerin sığınma haklarını koruyan ve hayatlarının tehlikede olduğu bir ülkeye geri gönderilmelerini engelleyen BM Mülteci Sözleşmesi ve 1967 Protokolü gibi uluslararası yasaları imzalamıyor.

Uzmanlar, Hindistan’ın mülteciler konusunda kapsayıcı bir ulusal politikası olmaması gerçeğiyle birleştiğinde, kararların genellikle bireyin dinine dayalı olarak alındığı, günün Hindistan hükümeti tarafından istendiğinde esnetilebilecek geçici bir sisteme katkıda bulunduğunu söylüyorlar. mülteci grupları.

Yeni Delhi’deki potansiyelleri izleyen bir düşünce kuruluşu olan Haklar ve Riskler Analiz Grubu direktörü Suhas Chakma, “Politikanın yokluğu veya bir yasanın yokluğu, temel olarak Hindistan hükümetinin ayrımcı politikalar benimsemesine ve tüm mültecileri riske atmasına yardımcı oldu” dedi. insan hakları ihlali.

‘Sert çizgi, güvenlik merkezli bir yaklaşım’

Chakma, Müslüman bir topluluk olan Rohingya’nın etrafındaki anlatının tam tersine, Hindistan’da Tibetli ve Sri Lankalı Tamil mültecilerinin sıcak bir şekilde karşılandığını belirtti.

“Hindistan hükümeti çok katı, güvenlik merkezli bir yaklaşım benimsiyor. [with the Rohingya]somut delil olmamasına rağmen [of a national security risk]”

Delhi’deki sefil kamptaki aileleri çaresiz ve çaresiz hissediyor.

Mohammad Salimullah, “Bu bizim kısmetimiz, bizim dramımız,” dedi, istifa ederek, yerel bir balıkçının geçtiği nadir bir günde bile, birçok kişiye geri dönmek istedikleri evi hatırlatan balıklarla.

Ancak Myanmar ordusunun elindeki şiddet ve zulmün korkunç anıları hala onları rahatsız ediyor.

Salimullah, “Burma’da kardeşlerimizin öldürüldüğünü ve saldırıya uğradığını gördük” dedi.

“Yaşıyoruz [in India] yasal olarak” dedi. “Biz insanız. Barış içinde yaşamaya hakkımız var.”