Antarktika araştırma istasyonları cinsiyetçilik ve tacizle dolu, araştırma bulguları

Meredith Nash birçok Antarktika araştırmacısıyla konuştu, ancak özellikle kariyerlerine yeni başlayan genç kadınlarla ilgileniyor.

Nash’in yazarıdır. Avustralya’nın Antarktika araştırma üslerinde yaygın bir cinsiyetçilik ve cinsel taciz kültürü bulan yeni bir rapor. Antarktika işçileriyle düzinelerce derinlemesine görüşme ve gayri resmi konuşmalar yaptı.

Avustralya Ulusal Üniversitesi’nde çeşitlilik, aidiyet, kapsayıcılık ve eşitlikten sorumlu dekan yardımcısı Nash, “Benim için en çok göze çarpanlar, Antarktika’ya ilk kez giden genç kadınlar olan doktora öğrencileriydi” dedi.

“Çalışmaları için veri toplamak için çok heyecanlıydılar ve sonra güneyde korkunç bir deneyim yaşadılar. Bilirsiniz, ya taciz edildiler ya da takip edildiler. [or] saldırıya uğradı. Sonra tabii ki bir daha geri gelmediler” dedi. Olduğu Gibi Nil Köksal’ı konuk ediyor.

Kadınlar ‘rahatsızlık’ olarak görülüyor

Avustralya Antarktika Bölümü (AAD) tarafından hazırlanan rapor, “yırtıcı” ve “nesnelleştirici” ve kadınların ihtiyaçlarını dikkate almayan bir işyeri kültürünü ortaya çıkardı.

“Katılımcılar, kadınların davetsiz fiziksel temas veya jestler, istenmeyen seks talepleri, cinsel yorumlar, şakalar veya imalar, araya giren sorular, saldırgan veya pornografik materyallerin gösterilmesi ve cinsiyete dayalı hakaret veya alaylar ve istenmeyen davetler dahil olmak üzere bir dizi tacize maruz kaldıklarını gözlemlediler.” okur.

Antarktika’da olan Antarktika’da kalır diye bir söz vardır. İnsanlar burayı kuralsız bir yer olarak görürler.– Meredith Nash, Avustralya Ulusal Üniversitesi

Nash, Antarktika’daki tacizin “on yıllardır açık bir sır olduğunu” söyledi.

“Antarktika erkekler için bir kıta olmuştur” dedi.

“Kıtayı fetheden kahraman adamlar için bir yerdi. Ve kadınların asla orada olmaması gerekiyordu. Ve kadınlar on yıllardır Antarktika’da karasal saha çalışması yapıyor olsalar da, gerçek şu ki onlar için hiçbir sistem kurulmadı. Kadınlar sonuçta bir rahatsızlık olarak görülüyor ve gerçekten kendi başlarına başa çıkmak zorundalar.”

Sadece bir Avustralya sorunu değil

Sorun, Avustralya tarafından işletilen tesislere özgü değil.

ABD Ulusal Bilim Vakfı tarafından bu yaz yayınlanan bir rapor ABD tarafından işletilen Antarktika araştırma istasyonlarında cinsel taciz, takip ve cinsel saldırının “devam eden, devam eden sorunlar” olduğunu tespit etti.

Antarktika’ya dört araştırma ve çevre odaklı gezi yapan kuzey Ontario’dan bir sosyal bilimci olan Carol Devine, kadınlar için güvenli bir alan yaratmak için güçlü çaba sarf eden liderler altında çalıştığını söylüyor. Ancak Nash’in raporunda belirtilen bazı cinsiyetçi davranışlara da tanık oldu.

Erkek egemen bir bilim istasyonunda, “adamın yurtlarında rahatsız edici miktarda pin-up kızı ve porno” olduğunu söyledi.

Devine, CBC’ye gönderdiği bir e-postada, “Bilimsel programlar – Antarktika’nın geçici nüfusu, bilim adamı ve destek personeli, hatta turizm personeli ve ekipleri – şimdi daha iyisini yapmalı” dedi.

“Antarktika bir mikro kozmos, bu yüzden dünyanın geri kalanında olanları yansıtıyor, ancak popülasyonlar kıtanın geniş genişliğine göre sınırlı ve aracılı yaşam ve çalışma alanlarında küçük, kontrollü, sınırlı ve kontrollü olduğu için belki daha da keskin.”

Nash, bu izolasyonun “taciz için daha müsamahakar bir ortamın” teşvik edilmesinde büyük rol oynadığını söylüyor.

“Antarktika’da olan Antarktika’da kalır diye bir söz var” dedi. “İnsanlar burayı genellikle kuralları olmayan bir yer olarak görür ve bu, insanların çok kötü davranışlardan veya uygunsuz davranışlardan kurtulabileceklerini düşünmelerini çok daha kolaylaştırır.”

Bu davranış, bilim adamlarını her zamankinden daha fazla ihtiyaç duyulduğunda Antarktika araştırmalarından uzaklaştırabilir.

Nash, “İklim krizi söz konusu olduğunda Antarktika’yı kömür madenindeki kanarya olarak biliyoruz.” Dedi. Tüm en iyi zihinlerimizi, en parlak yeteneğimizi, Antarktika iş gücümüzü iklim krizini çözmeye tamamen ve tamamen vermemiz gerekiyor.

Dönemlerini gizleme

Raporda ayrıca, adet gören kadınların ve diğer kişilerin “adetlerini görünmez kılmak için çok çaba sarf etmeleri gerektiği, çünkü adet görmenin Antarktika saha çalışması düzenlemelerinde önemli bir operasyonel endişe olduğu düşünülmediğini” de ortaya koydu.

Bu, dönem ürünlerini “mahremiyet veya yeterli hijyen olmadan” değiştirmek, kanlı ürünleri uzun süre yanlarında taşımak, ürünleri vücutlarında önerilenden daha uzun süre bırakmak ve yokken adet ürünlerini doğaçlamak içerir.

Raporda, “Bu çalışmadaki kadınlar bireysel olarak başa çıkmanın bir dizi yolunu bulmuş olsa da, daha endişe verici olan konu, regl gören insanların, menstrüasyonun erkeksi kültürel normlara uymak için gizlendiği ve kontrol edildiği erkek egemen bir alan kültürünü sürdürmek zorunda hissetmeleridir.” bulundu.

Rapor, dönem ürünlerinin sağlanması, işe alım sürecinin çeşitlendirilmesi ve taciz yönergelerinin uygulanması ve iletilmesi dahil olmak üzere uzun bir tavsiye listesiyle birlikte gelir.

Yönetmen Kim Ellis, AAD’nin Nash’in tavsiyelerini uygulamaya başladığını söylüyor.

“İnsanların cinsel tacize uğradığı, ayrımcılığa uğradığı ve dışlandığı işyerlerimizde anlatılan deneyimlerden derin endişe duyuyorum” yaptığı yazılı açıklamada söyledi.

Nash, çalışmalarının kurumsal düzeyde gerçek bir değişime yol açacağından umutlu. Deneyimlerini bildirme sorumluluğunun kadınların değil, işverenlerinin bu tür şeylerin olmadığı bir kültürü teşvik etmesi gerektiğini söylüyor.

Bununla birlikte, kıtaya giden kadınlara bazı tavsiyeleri olduğunu söyledi.

“Kimseye Antarktika’ya gitmemesini asla söylemem. Burası gezegendeki en muhteşem yer” dedi. “Ama özellikle kadınlar için, sorular sormaya ve… bir şey olursa… kime gidebileceğinizi bildiğinizden ve bazı güvenli alanlarınız olduğunu hissettiğinizden emin olmaya değer olduğunu düşünüyorum.”

Bu arada Devine, kadınların geri adım atmaya zorlanmaması gerektiğini söylüyor.

“Kadınlar, erkeklerle aynı yerde aynı işi yapmak ve Antarktika’da çalışmak için yüzyıllarca bekledi” dedi. “Kadınlar için şimdi daha güvenli hale getirmek, kadınları tekrar eşitlik ve eşitlik için beklemeye almamak için – kadınlar da dahil olmak üzere – işverenlere ve meslektaşlarına büyük sorumluluk düşüyor.”